۱۳۹۸ آذر ۲۳, شنبه

حمزه درویش؛ قتل خاموش در زندان رجایی شهر کرج در جریان است

حقوق بشر در ایران – روز جاری, حمزه درویش زندانی عقیدتی محبوس در اندرزگاه ۷ سالن ۲۱ زندان رجائی شهر کرج با نگارش نامه ای سرگشاده به مسائل و مشکلاتی در این زندان اشاره کرده و بروز این مشکلات را ناشی از سوء مدیریت و ناکارآمدی مسئولان از جمله “الله کرم عزیزی”, رئیس زندان رجائی شهر کرج دانسته است.
به گزارش حقوق بشر در ایران, امروز دوشنبه ۱۸ آذر ماه ۱۳۹۸, “حمزه درویش”, زندانی عقیدتی سنی مذهب محبوس در اندرزگاه ۷ سالن ۲۱ زندان رجائی شهر کرج در نامه ای سرگشاده با مضمون “قتل خاموش در زندان رجائی شهر کرج”, به مسائل و مشکلاتی که از زمان انتصاب “الله کرم عزیزی”, رئیس جدید زندان رجائی شهر کرج که پس از انفصال “غلامرضا ضیایی”, از سمت ریاست زندان رجائی شهر کرج وی بعنوان رئیس جدید در این زندان کار خود را آغاز کرد اشاره کرده است.

این زندانی عقیدتی در بخش دیگری از نامه خود به استفاده از دستگاه جمر یا خط شکن که در زندان رجائی شهر از آن برای کور کردن سیگنالهای موبایل و دیتا استفاده می شود را مورد تاکید قرار داده است. و نوشته است؛ حدود ۴ ماه پیش عزیزی در زندان رجایی شهر کرج دستگاه پارازیت انداز موسوم به جمر « مسدود کننده سیگنال تلفن همراه » نصب کرده که طبق تحقیقات بنده و آنچه که مشاهده کرده ام عوارضی به سبب نصب این دستگاه در بین زندانیان دیده شده است که از جمله این عوارض: سردرد شدید، سرگیجه شدید، پرخاشگری، حالت تهوع، شکم درد، ریزش آب چشم و دماغ، افسردگی، قرمز شدن سفیدی چشم، پیدا شدن تیک عصبی در چشمها، زیاد و کم شدن اشتها در خوردن غذا، اختلال در دستگاه گوارشی، ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن از عوارض دستگاه جمر « مسدود کننده تلفن همراه » در طول این ۴ ماه بوده است.
متن نامه سرگشاده حمزه درویش, در اختیار حقوق بشر در ایران قرار گرفته که در ادامه می آید؛
قتل خاموش در زندان رجایی شهر کرج
حدود ۵ ماه است که از مدیریت ناکارآمد سرپرست زندان رجایی شهر کرج، الله کرم عزیزی می گذرد.
این شخص در بدو ورودش به زندان، با هماهنگی وزارت اطلاعات، زندانیان عقیدتی سیاسی اهل سنت سالن ۳۶ اندرزگاه ۱۰ را با بهانه های واهی و پوچ به شدت مورد ضرب و شتم و سرکوب قرار داده و تمام امکانات و وسایل رفاهی زندانیان که داشتن آن از حقوق اولیه هر زندانی می باشد را از آنها مصادره کرد.
عزیزی تمام تلاش خود را بکار می برد تا با اعمال فشار و روشهای گوناگون شکنجه و اذیت و آزار، زندانیان را در مضیقه و فشارهای روحی و روانی و بعضا جسمی قرار دهد که زندانیان به هیچ وجه احساس آرامش، راحتی و امنیت نداشته باشند.
از جمله مصادیق این آزار و اذیتها:
تفتیش نابهنجار خانواده زندانیان، مخصوصا خانمها و برخورد زشت و خشن با خانواده زندانیان در هنگام ملاقات می باشد
کم کردن تایم ملاقات از ۴۰ دقیقه به ۲۰ دقیقه
پایین آوردن کیفیت غذای زندان و کم شدن جیره نان
کاهش امکانات رفاهی، بهداشتی و درمانی
افزایش اذیتهای روحی و روانی و جسمی زندانیان در سلولهای انفرادی زندان، نسبت به مدیریت قبل
افزایش میزان درگیری و خشونت در بین زندانیان بر اثر سوء مدیریت
تحقیر کردن زندانیان عقیدتی و سیاسی با تراشیدن ریش و مو به بهانه های مختلف
کم کاری فروشگاه زندان جهت تهیه اقلام اولیه زندانیان با دستور مستقیم ایشان
افزایش عمدی ضرب و شتم زندانیان توسط پاسدار بندها و روئسای اندرزگاه ها
از همه مهمتر افزایش چشم گیر انواع مواد مخدر بعد از به ریاست رسیدن وی که به هیچ شیوه ای برای وی قادر کنترل نیست.
لازم به ذکر است که بعد از روی کار آمدن عزیزی، قیمت انواع مواد مخدر و بقیه اقلام ممنوعه کاهش یافته که این امر باعث افزایش هر چه بیشتر ورود مواد مخدر و اقلام ممنوعه به داخل زندان شده است.
اما جدای از همه این موارد، اذیتهای روحی و روانی و جسمی زندانیان است که هر روز بیش از روز قبل می شود و این نکته موضوع اصلی من در این نامه می باشد که آن را بیان می کنم.
حدود ۴ ماه پیش عزیزی در زندان رجایی شهر کرج دستگاه پارازیت انداز موسوم به جمر « مسدود کننده سیگنال تلفن همراه » نصب کرده که طبق تحقیقات بنده و آنچه که مشاهده کرده ام عوارضی به سبب نصب این دستگاه در بین زندانیان دیده شده است که از جمله این عوارض: سردرد شدید، سرگیجه شدید، پرخاشگری، حالت تهوع، شکم درد، ریزش آب چشم و دماغ، افسردگی، قرمز شدن سفیدی چشم، پیدا شدن تیک عصبی در چشمها، زیاد و کم شدن اشتها در خوردن غذا، اختلال در دستگاه گوارشی، ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن از عوارض دستگاه جمر « مسدود کننده تلفن همراه » در طول این ۴ ماه بوده است.
اما نکته مهم و حائز اهمیت این است که از لحاظ علمی و عملی و تجربی به اثبات رسیده است که استفاده بیش از حد از دستگاه جمر « کور کننده سیگنال تلفن همراه » در مدت زمان طولانی تبعاتی چون: سرطان، ضعف نخایی، کمسویی چشم، اختلال حواس، روان‌پریشی، عقیم شدن مردان و حتی تولد نوزادان ناقص‌الخلقه دارد که از عوارض های جبران ناپذیر این دستگاه می باشد.
بدین منظور اخیرا در ایران وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی طی بخشنامه خواهان جلوگیری از استفاده از دستگاه جمر « مسدود کننده سیگنال تلفن همراه » شدند.
اخیرا مدیر کل نظارت بر سرویسهای رادیویی ایران عنوان کرده که هر گونه استفاده از دستگاه جمر « مسدود کننده سیگنال تلفن همراه » ممنوع است و در صورت مشاهده توقیف می شود و هیچ استثنایی برای استفاده از این دستگاه وجود ندارد.
وخیم بودن مضرات این دستگاه به حدی است که استفاده از این دستگاه در مکانهای نظامی و نیمه نظامی و مکانهای عمومی و خیلی از مکانهای دیگر کاملا ممنوع می باشد که این اقدام آقای الله کرم عزیزی غیر قانونی ، غیر شرعی و ماورای همه اینها، اقدامی کاملا غیر انسانی ، غیر اخلاقی و مصداق بارز نقض حقوق بشر می باشد که بنده بارها از طریق تماس تلفنی و ارسال شکایات به مسئولین مربوطه قوه قضائیه و سازمان زندانها خواستار جلوگیری از مرگ خاموش زندانیان زندان رجایی شهر شده ام که متاسفانه هیچ پاسخی تاکنون دریافت نکرده ام و کمترین اعتنایی به این اعتراضات نکردند.
اینجانب حمزه درویش زندانی عقیدتی اهل سنت در زندان رجایی شهر کرج به نهادها ، فعالین حقوق بشر ، رئیس کمیساریای عالی حقوق بشر, میشل باشله، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل جاوید رحمان و جامعه جهانی اعلام می کنم که در زندانهای جمهوری اسلامی روشهای سیستماتیک گوناگونی جهت شکنجه روحی, روانی و مرگ نرم و تدریجی زندانیان سیاسی و غیر سیاسی وجود دارد و این جای تعجب نیست که این بار از طریق دیگری همچون استفاده از دستگاه جمر « کور کننده سیگنال تلفن همراه » جهت شکنجه روحی، روانی و قتل خاموش زندانیان سیاسی استفاده شود که بدین منظور درخواست از نهادها، فعالان حقوق بشر, جامعه جهانی و در رأس آنها کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد؛ میشل باشه و جاوید رحمان این است که استفاده از قوانین بین المللی مربوط به نقض حقوق بشر ورود کرده و از وقوع این فاجعه بزرگ و جبران ناپذیر در زندان رجایی شهر کرج ممانعت به عمل آورند.
با احترام
حمزه درویش/ اندرزگاه ۷ سالن ۲۱ زندان رجائی شهر کرج/ ۱۸آذر ماه ۱۳۹۸
پیرامون استفاده از دستگاه جمر یا خط شکن که برای کور کردن سیگنالهای تلفن همراه و دیتا از آن استفاده می شود حقوق بشر در ایران, در تاریخ ۱۸ مرداد ماه ۱۳۹۸ و در زمانی که ۳ ماه از نصب این دستگاه در زندان رجائی شهر گذشته بود گزارشی را به نقل از یک منبع مطلع به تفسیر منتشر کرده بود.
در آن گزارش اشاره شده بود که در زندان رجائی شهر کرج با نصب یک دکل مخابراتی که با هدف کور کردن سیگنالهای تلفن همراه و دیتا در این زندان نصب شده تا از این طریق جلوی استفاده زندانیان از گوشی های تلفن همراه را بگیرند باعث بروز مشکلات جسمانی و بیماریهای جدیدی در بین زندانیان محبوس در این زندان شده است.
لازم به ذکر است؛ دستگاههای کور کننده سیگنال موبایل و دیتا, یکی از مورد بحث ترین عناصر الکترونیک در مخابرات و در بین مهندسین پزشکی و دانشمندان علم طب هست. نگرانی‌ها به این خاطر هستند که تلفن همراه از خود امواج الکترومغناطیسی در مقیاس مایکروویو ساطع می‌کند. پس با در نظر گرفتن همین نکته که خود تلفن همراه امواج فرکانس بالایی تولید می کنند که موجب آسیب به بدن انسان می شود، استفاده از دستگاههای کور کننده سیگنال و دیتا به طور طبیعی موجب زیان خواهد شد.
پزشکان، حالت تهوع و پرخاشگری را ساده ترین عوارض این امواج معرفی کردند. اما در حالتهای پیشرفته، ضعف نخاعی، کمسویی چشم، اختلال حواس، روان‌پریشی و حتی در مواردی نازایی زنان و عدم امکان بارور سازی در مردان و حتی تولد نوزاد ناقص‌الخلقه را از عوارض این دستگاه معرفی نموده و برای استفاده از این دستگاه هشدار دادند.
زندان رجائی شهر در کرج از جمله زندانهای ایران است که در آن زندانیان سیاسی, عقیدتی و زندانیانی با جرائم قتل و غیره در آن محبوس هستند و در حال تحمل کیفر و سپری کردن دوران محکومیت حبس خود می باشند. این زندان با توجه به قدمت و قدیمی بودن آن نیاز به تعمیرات اساسی در بندهای آن و بازبینی دارد اما از آنجائی که این مسائل در سایه سوء مدیریت به حاشیه رانده است دیگر مسائل که ارزشی نیستند در اولویتهای حکومت ایران قرار گرفته اند که این موارد می‌تواند نقض اسناد بین المللی حقوق بشر علی‌الخصوص ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر که بر حق افراد در برخورداری از نیازهای اولیه از قبیل: محل اقامت مناسب, مراقبت پزشکی و امکان دارا بودن خوراک و پوشاک مناسب تاکید شده است. اما در زندان رجائی شهر کرج زندانیان در بندهای این زندان با دنیایی از محرومیتها دست و پنجه نرم میکنند.