زندانی سیاسی اهل سنت شیراحمد شیرانی یازدهمین سال حبس خود را بدون حتی یک روز مرخصی در زندان اردبیل سپری میکند.
به گزارش کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام به نقل از کمپین فعالین بلوچ،۶مرداد۹۹، شیراحمدی شیرانی زندانی سیاسی اهل سنت در حالی یازدهمین سال از ۲۲ سال محکومیت خود را سپری میکند که در این مدت حتی یک روز مرخصی نداشته است.
این زندانی سیاسی اهل سنت در تاریخ ۱۳اردیبهشت ۱۳۸۹توسط مأموران اطلاعات بازداشت شد. علت بازداشت او فعالیت و عضویت در سازمان مقاومت مردمی ایران و اقدام علیه امنیت کشور ذکر گردید. وی پس از بازداشت به مدت ۲ سال در سلول انفرادی بازداشتگاه اداره اطلاعات مورد بازجویی و شکنجه های طاقت فرسا قرار داشت.
در تاریخ ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۱ در اعتراض به شرایط زندان همراه با دیگر زندانیان سیاسی زندان زاهدان اقدام به اعتراض جمعی کردند که یک هفته بعد در تاریخ ۵ تیر ۱۳۹۱با بدترین شیوه توسط یگان ویژه سرکوب شدند.
شیراحمد با وجود جراحتهای شدید وارده، به مدت دو ماه در سلولهای قرنطینه محبوس شد و در تاریخ ۱۳ تیر ۱۳۹۱به استان اردبیل و زندان شهرستان گرمه منتقل شد.
این زندانی سیاسی در تاریخ ۷ دی ۱۳۹۱ با تدابیر امنیتی و با چشمان بسته به زندان مشکین شهر واقع در استان اردبیل منتقل و به بند متادونی (بند معتادین به مواد مخدر) منتقل و مدت سه سال و نیم در این بند محبوس بود.
او سرانجام در ۲۸ بهمن ۱۳۹۴ به زندان مرکزی اردبیل و به بند ۷ محل نگهداری زندانیان سیاسی منتقل شد. این بند یک انباری کوچک در انتهای راهرو زندان با ابعاد سه در چهار و هواخوری سی متری و کاملا مجزا از بندهای دیگر است.
وی همراه با تعدادی دیگر از زندانیان سیاسی تبعیدی، هم اکنون در این بند محبوس است. این بند دارای محدودیتهای بسیار از جمله محدودیت تلفن است. به طوری به بهانه های مختلف این حق قانونی از آنها گرفته می شود. از سال ۹۴ تاکنون این زندانی سیاسی بارها به قرنطینه زندان منتقل و مورد شکنجه قرار گرفته است.
زندانیان سیاسی شیراحمد شیرانی و محمدصابر ملک رئیسی در سال ۹۷، در حالیکه نهمین سال از حبس خود را در زندان مرکزی اردبیل در تبعید می گذراندند، با پرونده سازی تحت عنوان «نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی» از طریق نشر اخبار خود و سایر زندانیان در «شبکه های معاند در جهت تخریب نظام» روبرو شده و حدود سه ماه در قرنطینه زندان مرکزی زاهدان محبوس بودند و به یک سال حبس تعزیری دیگر محکوم شدند.
آنها تهدید شدند که باید مصاحبه تلویزیونی کنند. پس از امتناع این دو زندانی سیاسی از مصاحبه تلویزیونی، هر دو پس از بازگشت کوتاهی به بند ۷، تامدتی در قرنطینه و سپس به بند بازگشتند.
زندانی سیاسی شیراحمد شیرانی درباره شکنجه های دوران بازجویی خود از جمله چنین نوشته است:
«به مدت دو سال متوالی با چشمهای بسته در سلولهای مخفی در اطلاعات بدون هرگونه ارتباط و ملاقات با خانواده ام در شرایط سخت با اعمال شاقه بطوری که سنگ توالت در داخل سلول بوده و با یک دیوار نیم متری اُپنی از کف اتاق جدا شده بود قرار داده شدم. دیگر شکنجه های مختلف جسمی و روحی که یکی از شاقترین شکنجه ها، شکنجه از ناحیه کف پا می باشد به صورتی که متهم را روی یک تخت خوابانده و دستها و پاها و چشمها را می بندند و با یک کابل ضخیم در چندین مرحله به کف پاها ضربه می زنند که تمام این شکنجه ها را در طی این دو سال بازداشتم بارها متحمل شدم که آثار آن بعد از گذشت ۷ سال هنوز بر کف پاهایم وجود دارد و به وضوح قابل مشاهده است…»
