حقوق بشر در ایران – طی روزهای گذشته, “یوسف ندرخانی”, نوکیش مسیحی “غیر تثلیثی” محبوس در اندرزگاه ۸ سالن ۱۰ زندان اوین, که در اعتراض به محرومیت از تحصیل ۲ فرزندش دست به اعتصاب غذا زده بود به اعتصاب غذای اعتراضی خود پایان داد.
به گزارش حقوق بشر در ایران, روز دوشنبه ۲۲ مهر ماه ۱۳۹۸, “یوسف ندرخانی”, نوکیش مسیحی”غیر تثلیثی”, محبوس در اندرزگاه ۸ سالن ۱۰ زندان اوین که در حال سپری کردن دوران محکومیت حبس ۱۰ ساله خود می باشد در اعتراض به ممانعت از تحصیل و امتناع از ثبت نام فرزندانش در مدرسه “به دلیل باروهای مذهبی و عقیدتی آنها” دست به اعتصاب غذا زده بود در پی وعده مسئولان زندان اوین مبنی بر پیگیری موضوع پس از ۲۱ روز به اعتصاب غذای اعتراض خود پایان داد.
بنقل از یک منبع نزدیک به “یوسف ندرخانی” در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران ضمن اعلام این خبر گفت؛ “یوسف ندرخانی”, در حالی که ۲۱ از اعتصاب غذای اعتراضی خود را به دلیل به محرومیت از تحصیل فرزندانش یوئیل ۱۵ ساله که به دلیل عدم حضور در کلاسهای دینی و قرآن از حضور در کلاسهای دیگر نیز منع شده بود و همچنین دیگر فرزندش دانیال ۱۷ ساله که بصورت میهمان در مدرسه ای دیگر در حال تحصیل بود را پشت سر می گذاشت که با توجه به صحبتهای صورت گرفته و در پی وعده از سوی مسئولان زندان اوین مبنی بر پیگیری موضوع پس از ۲۱ روز به اعتصاب غذای اعتراضی خود پایان داد.
این منبع مطلع همچنین گفت؛ اداره آموزش و پرورش به دلیل آنچه که عدم حضور “یوئیل” و “دانیال” در کلاسهای دینی و قرآن بود در زمان امتحان پایان سال تحصیلی گذشته با توجه به عدم شرکت آنها در دروس فوق نمره ای برای آنها ثبت نکرد.
این منبع مطلع پیش از این و در تاریخ ۱ مهرماه ۱۳۹۸ و همزمان با اعلام خبر اعتصاب غذای “یوسف ندرخانی” به حقوق بشر در ایران گفته بود؛ در حال حاضر برخی مدارس فرزندان “یوسف ندرخانی” را بصورت مهمان قبول کردند و این فقط تا زمانی خواهد بود که رای نهایی دادگاه پیرامون این مساله صادر شود و در صورت تائید دادگاه مبنی بر شرکت اجباری آنها در دروس فوق ۲ گزینه پیش روی فرزندان این نوکیش مسیحی خواهد بود که یکی ادامه تحصیل و شرکت در کلاسهای فوق و دومین گزینه هم محرومیت از تحصیل آنها خواهد بود.
حقوق بشر در ایران, در تاریخ ۲ مهر ماه ۱۳۹۶, با انتشار گزارشی, از ممانعت از ثبت نام فرزندان “یوسف ندرخانی”, نوکیش مسیحی توسط وزارت آموزش و پروش, اطلاع رسانی کرده بود.
“یوسف ندرخانی”, نوکیش مسیحی, ساکن رشت, در تاریخ ۲۵ اردیبهشت ماه ۱۳۹۵, در جریان برگزاری مراسم کلیسای خانگی در منزل شخصی خود به همراه همسرش تینا « فاطمه » پسندیده و ۳ نوکیش مسیحی دیگر در پی یورش ماموران اداره اطلاعات این شهرستان بازداشت شدند. “یاسر مسیب زاده (مسئول کلیسا)” و ۲ نوکیش مسیحی دیگر به نام‌های صاحب فدائی و محمد وفادار از جمله افراد بازداشت شده بودند. یوسف ندرخانی و همسرش ساعتی پس از بازداشت آزاد شدند.
پس از بازداشت این نوکیشان مسیحی و در بهمن ماه ۱۳۹۷, جمعی دیگر از نوکیشان مسیحی در شهرستان رشت توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند. در همان زمان نیروهای امنیتی, پس از بازداشت این نوکیشان مسیحی بصورت تلفنی فاطمه « تینا » پسندیده, همسر یوسف ندرخانی را تهدید کرده بودند که در صورت خروج از استان گیلان بازداشت خواهد شد.
با آغاز روند دادرسی بر پرونده یوسف ندرخانی و ۳ نوکیش مسیحی دیگر پرونده این افراد در تاریخ ۱۸ اردیبهشت ماه ۱۳۹۶, توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران, به ریاست قاضی وقت “ماشاالله احمدزاده” مورد بررسی قرار گرفت و این نوکیشان مسیحی از بابت اتهامات “تشکیل و راه اندازی کلیساهای خانگی” و “تبلیغ مسیحیت به گفته دادگاه صهیونیستی” هر یک به تحمل ۱۰ سال حبس تعزیری و همچنین “یوسف ندرخانی”, به تحمل ۲ سال تبعید به شهرستان نیک شهر و محمدرضا امیدی هم به ۲ سال تبعید به شهرستان برازجان محکوم شدند.
با ارجاع پرونده یوسف ندرخانی و ۳ نوکیش مسیحی دیگر به دادگاه تجدیدنظر پرونده این افراد در خردادماه ۱۳۹۷, توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران به ریاست “احمد زرگر”, حکم صادره توسط دادگاه بدوی عینا به تائید این دادگاه رسید. در طی برگزاری جلسه دادگاه تجدیدنظر قاضی از یوسف ندرخانی و سایر متهمان این پرونده خواسته بود که توبه کنند اما این نوکیش مسیحی و سایر متهمان این پرونده از این کار امتناع کرده بودند.
نهایتا در تاریخ ۳۱ شهریور ماه ۱۳۹۷, با توجه به قطعی شده حکم صادره بر علیه یوسف ندرخانی, این نوکیش مسیحی و جهت اجرای حکم حبس و تبعید به روشی خشونت آمیز توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. ماموران لباس شخصی به منزل یوسف ندرخانی رفته و با ضربات پا به درب منزل سعی کرده بودند در را بشکنند و وارد منزل این نوکیش مسیحی شوند، پس از اینکه پسر یوسف ندرخانی درب را باز می‌کنند با استفاده از شوکر الکتریکی وی را به زمین می‌زنند و بعد از ورود به خانه در حضور همسر و فرزندان دیگرش یوسف ندرخانی را بازداشت کرده و پس از انتقال به دادگاه انقلاب رشت سپس به زندان اوین اندرزگاه ۸ این زندان انتقال داده شد.
یوسف ندرخانی، در سن ۱۹ سالگی از اسلام به مسیحیت گروید و به دلیل فعالیتهای مذهبی در سال ۱۳۸۸در شهر رشت بازداشت شد. در آن زمان دادگاه بدوی او را به “ترک دین” و “دعوت سایر مسلمانان به مسیحیت”، “ایجاد یک کلیسای مخفی در خانه خود” و “ابراز مخالفت آشکار با اسلام” متهم کرد و برای این نوکیش مسیحی حکم اعدام صادر شده بود. از تاریخ ۳ تا ۶ مهرماه سال۱۳۹۰ دادگاه رشت طی ۲ مرحله از یوسف ندرخانی خواست توبه کند تا حکم ارتداد او لغو شود. اما این کشیش مسیحی توبه نکرد و در زندان لاکان رشت در انتظار دریافت حکم اعدام خود ماند.
با اعتراض‌های گسترده دولت‌های غربی و سازمان‌های حقوق بشری، نهایتاً این کشیش مسیحی از اتهام “ارتداد” تبرئه شده و برای اتهام “تبلیغ علیه نظام” به ۳ سال حبس تعزیری محکوم شد و چون وی این مدت را در زندان سپری کرده بود از زندان آزاد شد.
سرکوب مسیحیان در ایران در حالی رو به گسترش است که در مجامع بین المللی و از سوی محمد جواد ظریف و مسئولان ستاد حقوق بشر قوه قضائیه به دفعات اعمال رفتارهای قهرآمیز و برخوردهای فراقانونی با نوکیشان مسیحی و دگراندیشان مذهبی نیز انکار شده است.
از زمان پیروزی انقلاب در بهمن ۱۳۵۷ تاکنون، دستکم ۶ رهبر کلیسا در ایران کشته شدند و صدها مسیحی نیز تحت بازجوئی قرار گرفته و زندانی شده‌اند.
علاوه بر این، چاپ کتاب مقدس مسیحیان به زبان فارسی ممنوع شده است و برخی از کلیساها تعطیل شده‌اند و از مراسم کلیسایی به زبان فارسی جلوگیری به عمل آمده است.
لازم به اشاره است علیرغم اینکه طبق قانون مسیحیان به عنوان یکی از پیروان ادیان به رسمیت شناخته می‌شوند، با این حال دستگاه‌های امنیتی مسئله‌ی گرویدن مسلمانان به مسیحیت را با حساسیت خاصی دنبال می‌کنند و برخورد قهرآمیزی با فعالان این عرصه دارند.
جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، در طی نشستی که در تاریخ در پارلمان بریتانیا برگزار شد وضعیت نوکیشان مسیحی در ایران را بسیار نگران‌کننده خواند. او افزود که این موضوع از «دغدغه‌ها و نگرانی‌های» اوست و در سال‌های آینده او با جدیت به این موضوع خواهد پرداخت.
سرکوب دگراندیشان مذهبی در ایران ناقض اسناد بین المللی حقوق بشر از جمله ماده ۱۸ و ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و همچنین ماده ۱۸میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۸۶ میباشد که بر حق افراد بر حق تغییر دین و انجام مناسک مذهبی بدون ترس و تبلیغات مذهبی را برای افراد بدون محدودیت آزاد دانسته است.
همچنین برخورداری افراد از حق روند دادرسی عادلانه از جمله حقوق سلب نشدنی میباشد که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر نیز بر آن تاکید شده است.
در اکثر موارد بازداشتهای فراقانونی و خودسرانه با اتهامات واحی و در راستای سرکوب آزادی بیان و عقیده افراد می باشد که در اسناد بین المللی حقوق بشر, ماده ۱۹ اعلامیه جهانی و همچنین ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ نیز بر عدم سرکوب افراد بر مبنای آزادی بیان و عقیده تاکید شده است. با توجه به مفهوم اصل آزادی بیان هر انسانی محق است تا به هر طریق ممکن بتواند عقاید و نظریات و دیدگاههای خود را بدون ملاحظات مرزی و به هر شکل ممکن منتشر کند.